In een woning op een heel bijzondere plek mochten we onszelf tegenkomen met het thema vergankelijkheid. In de woning was de vorige eigenaar gestorven. Op de lichte en zonnige plek waar het bed gestaan had, waar de man afscheid nam van het aardse leven was een heel sereen gevoel waarneembaar. Elders in huis was het verdriet, onvermogen, de harde werkelijkheid van ouder worden en de daarbij horende beperkingen sterk voelbaar. Ook in de woonkamer bij het raam voelde je het verdriet van er niet meer bij horen, niet meer mobiel zijn en de daarmee gepaard gaande eenzaamheid.
We mochten dit in liefde horen en erkennen. De keuken krijgt een nieuwe invulling. Wordt verwerkt en geëerd. Maar vooral het toilet had extra aandacht nodig. Met veel liefde, rode harten en kinderblijdschap mocht ook deze ruimte er weer helemaal bij horen. Niet afgedankt, maar met respect op waarde geschat. Ouder worden en afscheid nemen van het aardse leven is een onderdeel van het leven. Het proces van gedragen worden, zelf dragen naar opnieuw gedragen worden.
